در اواخر سال 1387 پس از حذف تقاطع بزرگراه زین الدین - ریحانی، مشکلات عدیده ای برای عابرین پیاده، هنگام عبور از بزرگراه به وجود آمد که به منظور رفع این مشکل طراحی پلی با طول بسیار زیاد در دستور کار قرار گرفت. این پل از نوع خرپایی بوده که دارای 6 دهانه اصلی، 7 پایه و طول نهایی 5/138 متر است و تمامی عرض بزرگراه زین الدین و حتی خیابان های اطراف را پوشش می دهد.